ﺭﮐﮭﺎ ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﮯ ﺩﻝ ﻧﺎﻣﮧ ﺑﺮ ﭘﮧ ﮨﺎﺗﮫ
ﺟﻮﮞ ﭘﻨﺞ ﺷﺎﺧﮧ ﺗﻮ ﻧﮧ ﺟﻼ ﺍﻧﮕﻠﯿﺎﮞ ﻃﺒﯿﺐ
ﺭﮐﮫ ﺭﮐﮫ ﮐﮯ ﻧﺒﺾ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻔﺘﮧ ﺟﮕﺮ ﭘﮧ ﮨﺎﺗﮫ
ﻗﺎﺗﻞ ﯾﮧ ﮐﯿﺎ ﺳﺘﻢ ﮨﮯ ﮐﮧ ﺍﭨﮭﺘﺎ ﻧﮩﯿﮟ ﮐﺒﮭﯽ
ﺁ ﮐﺮ ﻣﺰﺍﺭ ﮐﺸﺘۂ ﺗﯿﻎ ﻧﻈﺮ ﭘﮧ ﮨﺎﺗﮫ
ﻣﯿﮟ ﻧﺎﺗﻮﺍﮞ ﮨﻮﮞ ﺧﺎﮎ ﮐﺎ ﭘﺮﻭﺍﻧﮯ ﮐﯽ ﻏﺒﺎﺭ
ﺍﭨﮭﺘﺎ ﮨﻮﮞ ﺭﮐﮫ ﮐﮯ ﺩﻭﺵ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺤﺮ ﭘﮧ ﮨﺎﺗﮫ
ﺍﮮ ﺷﻤﻊ ﺍﯾﮏ ﭼﻮﺭ ﮨﮯ ﺑﺎﺩﯼ ﯾﮧ ﺑﺎﺩ ﺻﺒﺢ
ﻣﺎﺭﮮ ﮨﮯ ﮐﻮﺋﯽ ﺩﻡ ﻣﯿﮟ ﺗﺮﮮ ﺗﺎﺝ ﺯﺭ ﭘﮧ ﮨﺎﺗﮫ
ﺍﮮ ﺫﻭﻕؔ ﻣﯿﮟ ﺗﻮ ﺑﯿﭩﮫ ﮔﯿﺎ ﺩﻝ ﮐﻮ ﺗﮭﺎﻡ ﮐﺮ
ﺍﺱ ﻧﺎﺯ ﺳﮯ ﮐﮭﮍﮮ ﺗﮭﮯ ﻭﮦ ﺭﮐﮫ ﮐﺮ ﮐﻤﺮ ﭘﮧ ﮨﺎﺗﮫ
Comments
Post a Comment